Ben neden bu akşam böyleyim, ben neden bu akşam şarhoş olmak üzereyim, ben neden bu akşam onu düşünmekteyim, ben neden bu akşam sadece küçükken arabada dinlediğim Orhan Gencebay'ı dinlemekteyim, ben neden bu akşam bu haldeyim, sıralarsak ben neden diye gider durur böylece. Kabullenmek varken bu işi neden hala laf anlatamıyorum kendime, neden hala kalp ile mantığın savaşı devam ediyor, nedenki ? Kestirip atamamak mı suç, yada kendime söz geçirememekmi ? Cevabı ben bile bilmedikten sonra ne yapsam bilmiyorum. Bu işin olmaması için yüzlerce neden varken, içimdeki lanet sesin bu işin olması için onlarca neden sayması 10 sayısının 100 sayısına ben senden daha büyüğüm ulan diyerek kafa tutması gibi birşey olsa gerek. Yalnızken çoğu kez soruyorum kendime aslında sen bu hallere düşcek adammıydın diye ama adammıyım ki ben ? Adam olan arkadaşına aşık olurmu ki. İşte sorun burda çıkıyor ya " arkadaşa aşık olunurmu ? " Düştük işte bi şekilde bu yola, düşmeden önce yok çıkanlarla yok aşık olanlarla taşşak geçen zat-ı muhterem - yani ben oluyorum - onlardan daha beter olmuş vaziyetteyim. Toparlanmama az kaldı, hissediyorum çünkü , kabullenmek üzreyim çünkü kalp mantığa karşı olan savaşını kaybetmek üzere, çünkü hiç istemesemde kaybetmek üzere çünkü kaybetmek zorunda. İnsan hayatında kaybetmek istermi ki hiç, işte istiyor bi yerde bile bile kaybetmek. Mecburum çünkü yolun karşı tarafında güneş başka taraflara doğru doğuyor hergün. Şarkı döndükçe dönüyor 1 saattir, çok seviyorum Şebnem Ferah'tan geliyor, Ay şarkısını söylüyor, sözleri aslında herşeyi anlatyor, umutsuzluğu anlatıyor ( Kreş - Ben hala seninim ayrı bi tez konusu :)
Ay ışığına vuruldum ben
Çok uzaklarda olsa da
Sonumuzu bile bile seviştim ben
Artık gece hiç olmasa da
Ay ışığına vuruldum ben
Başka dünyaya yansa da
Çok zor geçen günün ardından uyurken ben
Odam hep ışıksız kalmışsa da
Bu ev artık yuva değil
Bütün eşyalar üst üste terketmeden önce
Kreş ve Ben hala seninim şarkısını parantez içine yazarken bu şarkı neden bi anda çaldı ?
Ben neden bu akşam böyleyim, ben neden bu akşam şarhoş olmak üzereyim, ben neden bu akşam onu düşünmekteyim, ben neden bu akşam sadece küçükken arabada dinlediğim Orhan Gencebay'ı dinlemekteyim, ben neden bu akşam bu haldeyim, sıralarsak ben neden diye gider durur böylece. Kabullenmek varken bu işi neden hala laf anlatamıyorum kendime, neden hala kalp ile mantığın savaşı devam ediyor, nedenki ? Kestirip atamamak mı suç, yada kendime söz geçirememekmi ? Cevabı ben bile bilmedikten sonra ne yapsam bilmiyorum. Bu işin olmaması için yüzlerce neden varken, içimdeki lanet sesin bu işin olması için onlarca neden sayması 10 sayısının 100 sayısına ben senden daha büyüğüm ulan diyerek kafa tutması gibi birşey olsa gerek. Yalnızken çoğu kez soruyorum kendime aslında sen bu hallere düşcek adammıydın diye ama adammıyım ki ben ? Adam olan arkadaşına aşık olurmu ki. İşte sorun burda çıkıyor ya " arkadaşa aşık olunurmu ? " Düştük işte bi şekilde bu yola, düşmeden önce yok çıkanlarla yok aşık olanlarla taşşak geçen zat-ı muhterem - yani ben oluyorum - onlardan daha beter olmuş vaziyetteyim. Toparlanmama az kaldı, hissediyorum çünkü , kabullenmek üzreyim çünkü kalp mantığa karşı olan savaşını kaybetmek üzere, çünkü hiç istemesemde kaybetmek üzere çünkü kaybetmek zorunda. İnsan hayatında kaybetmek istermi ki hiç, işte istiyor bi yerde bile bile kaybetmek. Mecburum çünkü yolun karşı tarafında güneş başka taraflara doğru doğuyor hergün. Şarkı döndükçe dönüyor 1 saattir, çok seviyorum Şebnem Ferah'tan geliyor, Ay şarkısını söylüyor, sözleri aslında herşeyi anlatyor, umutsuzluğu anlatıyor ( Kreş - Ben hala seninim ayrı bi tez konusu :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder